Ściąganie ustalonych przez sąd alimentów od lat stanowiło niemały problem społeczeństwa. Niewydolne i niejasne rozwiązania prawne powodowały, że trudno było wyciągnąć jakiekolwiek konsekwencje wobec osoby, która uchylała się od obowiązku zapłaty. W związku z tym przepisy musiały w końcu zostać zmodyfikowane i zaostrzone. O tym, jakie zmiany wprowadzono i czym one poskutkowały dowiesz się czytając poniższy artykuł.

Pojęcie niealimentacji 

Na samym początku warto jednak wyjaśnić czym według prawa jest niealimentacja. Art 209 KK. przed nowelizacją określał ją jako przestępstwo polegające na uporczywym niepłaceniu alimentów orzeczonych prawomocnym orzeczeniem sądu. Definicja tego pojęcia nie uległa zmianie do dziś i teraz również rozumiemy je jako notoryczne uchylanie się od ciążącego na sprawcy obowiązku zapłaty alimentów. Teraz pozostaje pytanie, co w takim razie zmieniono, skoro znaczenie niealimentacji nadal pozostaje takie samo? na ten temat zachęcamy do odwiedzenia strony: 

Dlaczego zaistniała konieczność zmiany przepisów? 

Wspomniany wyżej art. 209 Kodeksu Karnego sprzed nowelizacji traktował o tym, że uchylanie się od obowiązku zapłaty alimentów musiało narażać osobę uprawnioną do uzyskiwania tego świadczenia na niezaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych. Zatem, jeśli ktoś, komu zgodnie z prawem przysługiwały alimenty był w stanie sam się utrzymywać, sąd nie miał podstaw, by wyciągnąć jakiekolwiek konsekwencje wobec tego, kto powinien regularnie te opłaty uiszczać. Efekt tego rozwiązania był taki, że niezwykle trudno było udowodnić osobie zobowiązanej do płacenia alimentów, że jej postępowanie wypełnia wszystkie przesłanki uwzględnione w przepisach. Tym samym istniały bardzo małe szanse na skazanie winowajcy. Poczucie niesprawiedliwości oraz liczne niezakończone sprawy z tym związane były powodem do wprowadzenia koniecznych modyfikacji.

Najważniejsze zmiany dotyczące kwestii z tym związanych omówimy w kolejnym akapicie, a po więcej szczegółowych informacji zapraszamy na stronę: https://smadwokaci.pl/obszary-praktyki/prawo-rodzinne/. 

Które kwestie uległy zmianie? 

W dniu 23 marca 2017 roku w życie weszła ustawa o zmianie ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów oraz nowelizacji Kodeksu Karnego. Po modyfikacjach §  1.  Art. 209 kk. brzmi następująco:

 ,,Kto uchyla się od wykonania obowiązku alimentacyjnego określonego co do wysokości orzeczeniem sądowym, ugodą zawartą przed sądem albo innym organem albo inną umową, jeżeli łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych albo jeżeli opóźnienie zaległego świadczenia innego niż okresowe wynosi co najmniej 3 miesiące, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku’’.  

Oznacza to, że przepisy dotyczące niealimentacji zostały skontrektyzowane, a co za tym idzie od 2017 roku znacznie łatwiej jest dochodzić sprawiedliwości na drodze sądowej. 

Najważniejsze skutki wprowadzonych zmian 

Zlikwidowanie generalnych określeń takich jak ,,uporczywość’’ oraz wzmianki o ,,narażeniu na niezaspokojenie potrzeb życiowych’’ znacznie usprawniło przebieg procesu ubiegania się o alimenty oraz interpretację przepisów. Jak wspomnieliśmy powyżej, w chwili obecnej karze podlega już każda osoba, która unika płacenia alimentów, których łączna wysokość zaległości stanowi równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych. Najczęściej zdarza się, że suma zwłoki jest równa sumie alimentów za 3 miesiące. Warto jednak pamiętać o tym, że nie muszą to być 3 kolejne miesiące.  Zatem zgodnie z obowiązującym prawem przestępstwa dopuszcza się osoba, której zaległości alimentacyjne wynoszą co najmniej trzy miesięczne raty świadczenia. Powoduje to znacznie szybsze i prostsze niż dotychczas wyciągnięcie konsekwencji wobec winnego.